پدیده خودکشی، به رغم ظاهر فردی و شخصی آن، ریشه در عوامل اجتماعی و محیطی دارد. این پایان تلخ زندگی، نتیجه فشارهای روانی و اجتماعی است که فرد را به مرز ناامیدی و یأس می‌کشاند.
حسین نوری‌نیا، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی، با تاکید بر نقش عوامل اجتماعی در خودکشی، این پدیده را نتیجه فشارهای محیطی و نه صرفاً فردی دانست. وی معتقد است که تمرکز صرف بر عوامل فردی مانند اختلالات روانی، برای درک کامل خودکشی کافی نیست.
عوامل اجتماعی مانند ساختار اجتماعی، فشارهای اقتصادی، روابط اجتماعی ضعیف، فقدان حمایت اجتماعی و هنجارهای اجتماعی سفت و سخت، همگی می‌توانند در بروز خودکشی نقش داشته باشند. این عوامل با ایجاد احساس انزوا، ناامیدی و بی ارزشی در فرد، او را به سمت تصمیم به خودکشی سوق می‌دهند.
نوری‌نیا با اشاره به نظریه دورکیم، جامعه‌شناس بزرگ، بر اهمیت انسجام اجتماعی در پیشگیری از خودکشی تاکید می‌کند. وی معتقد است که ضعف پیوندهای اجتماعی، فرد را در برابر فشارهای روانی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
در مورد خودکشی در میان کادر سلامت، نوری‌نیا به فشارهای کاری زیاد، انتظارات بالای جامعه و فقدان حمایت‌های اجتماعی کافی اشاره می‌کند. وی معتقد است که این عوامل می‌توانند منجر به احساس بی‌ارزشی و ناامیدی در این گروه شغلی شوند.