مطالعه‌ای جدید از دانشگاه جان هاپکینز ارتباط قابل توجهی بین تحلیل رفتن عضلات اسکلتی در سالمندان و افزایش خطر ابتلا به زوال عقل نشان می‌دهد. به گزارش محققان، کاهش حجم عضلات اسکلتی، که حدود یک سوم وزن بدن را تشکیل می‌دهند، می‌تواند پیش‌بینی کننده‌ای برای اختلالات شناختی باشد.
این پژوهشگران با تمرکز بر عضله تمپورالیس (عضله‌ای که به حرکت فک کمک می‌کند) به عنوان شاخصی برای تحلیل کلی عضلات اسکلتی، ۶۱۹ فرد بالای ۷۷ سال را مورد بررسی قرار دادند. اندازه‌گیری این عضله با استفاده از اسکن‌های مغزی انجام شد.
نتایج نشان داد افرادی که عضلات تمپورالیس کوچکتری داشتند، حدود ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار داشتند. این کاهش حجم عضلانی با مشکلات حافظه، کاهش عملکرد و کوچک شدن حجم مغز نیز مرتبط بود.
سرپرست تیم تحقیق، دکتر کامیار مرادی، در این باره اظهار داشت که اندازه‌گیری عضله گیجگاهی می‌تواند ابزاری ارزشمند برای ارزیابی کلی وضعیت عضلات اسکلتی باشد. وی بر اهمیت توجه به سلامت عضلات و استفاده از روش‌هایی مانند ورزش‌های قدرتی و رژیم غذایی مناسب برای کاهش تحلیل عضلات و حفظ سلامت مغز تاکید کرد.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که حفظ توده عضلانی در سنین بالا، نه تنها برای سلامت جسمانی، بلکه برای سلامت مغز و پیشگیری از زوال عقل نیز بسیار مهم است. کاهش قابل توجهی در حجم عضلات اسکلتی می‌تواند زنگ خطری برای بروز مشکلات شناختی باشد.
محققان بر لزوم انجام مطالعات بیشتر برای بررسی دقیق‌تر این ارتباط و یافتن راهکارهای موثر برای پیشگیری و درمان زوال عقل تاکید دارند.
مجله سلامت و بهداشت دکتر هادی خرم نژاد
“`